Aan de poorten van Bretagne
Posted by Bert op 26 januari 2010
We zetten, na een jaartje Duitsland, onze trektocht door Frankrijk verder. Na rond te dolen in Normandië, Lotharingen-Elzas en Bourgondië, was deze keer Bretagne aan de beurt. De eerste dag van onze Bretagnereis zou er één van vele kilometers worden, maar we werden beloond…
Na zo’n 700km te hebben afgemalen en een 9-tal uurtjes in de wagen te zitten, mogen we eindelijk uitstappen om de eerste Bretonse lucht op te snuiven. We zijn in Vitré, direct al één van de puurste en schilderachtigste Bretonse steden. Vitré lag in de Middeleeuwen letterlijk aan de poorten van Bretagne, waardoor het al snel een heuse grensvesting werd. En je kunt dat nog steeds zien aan de vele zware torens en het enorme château. Via de Rue d’En-Bas, waar we al direct enkele leuke, typische huisjes van de streek zien, bereiken we de toegangspoort van het fort.
We hingen onszelf eventjes in de zware kettingen van de ophaalbrug, waarna we onze weg verder zetten richting binnenkoer. We lezen dat het kasteel van de familie Laval in de 16e eeuw tot drie maal toe gebruikt wordt door het Parlement van Bretagne om te schuilen voor de pest. Al in 1872 werd het geklasseerd, één van de eerste Franse kastelen toen. Vandaag de dag bevinden zich hier de stadsdiensten.
De Église Notre-Dame is gebouwd tussen 1440 en 1580 en komt binnen erg ruim en licht over. Het merkwaardigste aan deze kerk is de buitenpreekstoel, een zeldzaamheid in Bretagne. Het diende vroeger om de zieken ook de mis te kunnen lezen, maar ook om debatten te kunnen voeren met de ernaast gelegen (maar ondertussen verdwenen) protestantse buurkerk.
Na anderhalf uur rondslenteren in het stadje, mochten we het platteland van Bretagne verkennen. In een onooglijk dorpje van amper 500 inwoners (Champeaux) stoten we op een kerk buiten proportie. Deze grote Église Ste-Marie-Madeleine heeft haar grootte te danken aan de rijke familie d’Espinay. Binnen lijkt het alsof de tijd er bleef stilstaan en er al jaren niemand meer is langsgeweest. Intrigerend…
Een beetje verder overnachten we bij Fernand Geffrault in Cornillé, waar we kunnen terugblikken op een veelbelovende start van onze Bretagnereis…
Just b&b! 
Plaats een reactie